Vrijdag, 23 november 2012...
De vlucht naar Jakarta is goed verlopen, overstap in Kuala Lumpur en om 18.15 uur landde het vliegtuig op Indonesische bodem.
De nodige zaken geregeld.... visum betalen, visum halen, stempels, door de douane en bagage halen. Op kar laden en naar de uitgang.
Ik zie Nur al staan. Ze heeft zich zo van kantoor naar het vliegveld laten rijden. We gaan met een taxi, maar het neemt enige tijd in beslag voor we een taxi hebben weten te bemachtigen. Blue Bird heeft een wachttijd van 45 personen; weer een ander iets minder en uiteindelijk is het White Horse geworden... een stuk duurder, maar we komen weg. File!!!!! 4,5 uur later komen we aan bij het huis van Nur.
Zoals ik Nur ken uit Nederland staat de agenda weer helemaal vol.....
We gaan de volgende dag lunchen bij een zus van Nur. Oké, leuk....
De eerste nacht slaap ik slecht. Andere geluiden en ander bed.... moet nog even wennen. Wanneer ik net inslaap begint het gezang van de moskee. Maar goed, uiteindelijk val ik wel in slaap.
Zaterdag, 24 november 2012...
Is wel goed wakker worden. Ik hoor stemmen in de kamer. Nur is alweer aan het werk en heeft bespreking in haar eigen huis. Ik lummel wat aan en ga de kamer in, wanneer ik weet dat ze weg zijn.
Even wat eten en het huis bekijken. Het zijn gewoon 2 huizen.... niet normaal gewoon.... Snap niet wat ze in Nederland doet hoor....
De chauffeur is er en we vertrekken naar haar zus. Ook dit neemt weer een aantal uurtjes in beslag. Heb het zelfs koud in de auto en leen de sjaal van Nur.
Wanneer we aankomen bij haar zus, zitten daar opeens nog meer zussen en broers.... ooops.... Family cathering. Het is een erg gezellige middag geworden, met heel veel eten en snoepen.
Wat een ontzettend leuke en intelligente familie is dit zeg.
Wanneer het tijd is om weer te vertrekken, worden er eerst de nodige foto´s geschoten en vertrekken we met Rieke (jongste zusje) en diens dochtertje.
We gaan langs Sarina, een mall. Nur moet nog een paar dingen kopen voor thuis.
Daarna naar huis en onderweg nog martabak gekocht bij een stalletje.
Thuis gegeten en op tijd naar bed. De volgende dag gaan we lunchen met de familie en ik zal om 15 uur opgehaald worden door mijn neef en op bezoek gaan bij mijn oom, de zoon van een broer van mijn oma.
Het was wel lachen, want heb Tommy gebeld en hij moest natuurlijk weten waar hij me moest halen. Heb de telefoon maar aan Nur gegeven, zodat zij het in bahasa kon uitleggen. Ze zei alleen haar voornaam en Tommy schrok ervan..... `Die van de televisie?` Ze heeft een paar jaar dagelijks op tv geweest. Leuke binnenkomer weer.... heb ik weer. Ach ja, ik ben niet vies van politiek en dan weet hij dat maar vast....
Zondag, 25 november 2012...
Vandaag gaat een spannende dag worden.
Eerst naar een visrestaurant.... we worden opgehaald door een vrouw. Deze heeft 2 grote dozen met lekkers bij zich. Later blijkt dat zij en haar man trakteerden op dat etentje, als dank aan Nur voor haar hulp. Het was een gezellig etentje en vond het zo leuk om haar familie te leren kennen. Beetje achter de coulissen kijken lijkt het.
Dan is het 15 uur en komt Thommy. Aardige en vriendelijke jongen. Niet alleen dat, hij is ook nog eens ruimdenkend, openminded. Dat doet goed, want heb geen zin in dat zgn. geheimzinnige familiegebeuren.
Met Thommy rijdt ik langs de plekken waar iedereen woont en ook langs het huis van zijn vader dat nu zo goed als leeg staat. Uiteindelijk gaan we naar Julius -Willy-, daar woont oom Wim op dit moment in. Er is een verpleegster ingehuurd die oom 24 uur per dag verzorgd.Het wordt een emotionele ontmoeting. Niets hierover in dit blog. Na dit bezoek gaan we naar Thomas'huis. Hier maak ik kennis met vrouw en kids en praten we over de familie. Wie is wie en waarom ontmoeten we elkaar nu pas. Hij schrikt een beetje wanneer hij hoort dat ik in 2010 ook in Indonesië was en met de anderen samen reisde, dat ik zelfs aardig wat had geregeld.... en toch niet naar Jakarta. Dat werd nog een heel leuk gesprek over onze generatie en de vorige en de volgende. Patronen die terug te zien zijn en wat sommige mensen toch bezield te handelen zoals ze doen.....
Ik word netjes weer naar huis gebracht en daar zijn alle lampen al uit. De volgende dag moeten we immers om 6 uur de deur alweer uit. Even niet kloppen, maar een telefoontje naar Nur. Dinda had de telefoon en doet de poort open. Afscheid bij de auto en baden, kleren voor de ochtend klaarleggen en naar bed.
De vlucht naar Jakarta is goed verlopen, overstap in Kuala Lumpur en om 18.15 uur landde het vliegtuig op Indonesische bodem.
De nodige zaken geregeld.... visum betalen, visum halen, stempels, door de douane en bagage halen. Op kar laden en naar de uitgang.
Ik zie Nur al staan. Ze heeft zich zo van kantoor naar het vliegveld laten rijden. We gaan met een taxi, maar het neemt enige tijd in beslag voor we een taxi hebben weten te bemachtigen. Blue Bird heeft een wachttijd van 45 personen; weer een ander iets minder en uiteindelijk is het White Horse geworden... een stuk duurder, maar we komen weg. File!!!!! 4,5 uur later komen we aan bij het huis van Nur.
Zoals ik Nur ken uit Nederland staat de agenda weer helemaal vol.....
We gaan de volgende dag lunchen bij een zus van Nur. Oké, leuk....
De eerste nacht slaap ik slecht. Andere geluiden en ander bed.... moet nog even wennen. Wanneer ik net inslaap begint het gezang van de moskee. Maar goed, uiteindelijk val ik wel in slaap.
Zaterdag, 24 november 2012...
Is wel goed wakker worden. Ik hoor stemmen in de kamer. Nur is alweer aan het werk en heeft bespreking in haar eigen huis. Ik lummel wat aan en ga de kamer in, wanneer ik weet dat ze weg zijn.
Even wat eten en het huis bekijken. Het zijn gewoon 2 huizen.... niet normaal gewoon.... Snap niet wat ze in Nederland doet hoor....
De chauffeur is er en we vertrekken naar haar zus. Ook dit neemt weer een aantal uurtjes in beslag. Heb het zelfs koud in de auto en leen de sjaal van Nur.Wanneer we aankomen bij haar zus, zitten daar opeens nog meer zussen en broers.... ooops.... Family cathering. Het is een erg gezellige middag geworden, met heel veel eten en snoepen.
Wat een ontzettend leuke en intelligente familie is dit zeg.
Wanneer het tijd is om weer te vertrekken, worden er eerst de nodige foto´s geschoten en vertrekken we met Rieke (jongste zusje) en diens dochtertje.
We gaan langs Sarina, een mall. Nur moet nog een paar dingen kopen voor thuis.
Daarna naar huis en onderweg nog martabak gekocht bij een stalletje.
Thuis gegeten en op tijd naar bed. De volgende dag gaan we lunchen met de familie en ik zal om 15 uur opgehaald worden door mijn neef en op bezoek gaan bij mijn oom, de zoon van een broer van mijn oma.
Het was wel lachen, want heb Tommy gebeld en hij moest natuurlijk weten waar hij me moest halen. Heb de telefoon maar aan Nur gegeven, zodat zij het in bahasa kon uitleggen. Ze zei alleen haar voornaam en Tommy schrok ervan..... `Die van de televisie?` Ze heeft een paar jaar dagelijks op tv geweest. Leuke binnenkomer weer.... heb ik weer. Ach ja, ik ben niet vies van politiek en dan weet hij dat maar vast....
Zondag, 25 november 2012...
Vandaag gaat een spannende dag worden.
Eerst naar een visrestaurant.... we worden opgehaald door een vrouw. Deze heeft 2 grote dozen met lekkers bij zich. Later blijkt dat zij en haar man trakteerden op dat etentje, als dank aan Nur voor haar hulp. Het was een gezellig etentje en vond het zo leuk om haar familie te leren kennen. Beetje achter de coulissen kijken lijkt het.
Dan is het 15 uur en komt Thommy. Aardige en vriendelijke jongen. Niet alleen dat, hij is ook nog eens ruimdenkend, openminded. Dat doet goed, want heb geen zin in dat zgn. geheimzinnige familiegebeuren.
Met Thommy rijdt ik langs de plekken waar iedereen woont en ook langs het huis van zijn vader dat nu zo goed als leeg staat. Uiteindelijk gaan we naar Julius -Willy-, daar woont oom Wim op dit moment in. Er is een verpleegster ingehuurd die oom 24 uur per dag verzorgd.Het wordt een emotionele ontmoeting. Niets hierover in dit blog. Na dit bezoek gaan we naar Thomas'huis. Hier maak ik kennis met vrouw en kids en praten we over de familie. Wie is wie en waarom ontmoeten we elkaar nu pas. Hij schrikt een beetje wanneer hij hoort dat ik in 2010 ook in Indonesië was en met de anderen samen reisde, dat ik zelfs aardig wat had geregeld.... en toch niet naar Jakarta. Dat werd nog een heel leuk gesprek over onze generatie en de vorige en de volgende. Patronen die terug te zien zijn en wat sommige mensen toch bezield te handelen zoals ze doen.....
Ik word netjes weer naar huis gebracht en daar zijn alle lampen al uit. De volgende dag moeten we immers om 6 uur de deur alweer uit. Even niet kloppen, maar een telefoontje naar Nur. Dinda had de telefoon en doet de poort open. Afscheid bij de auto en baden, kleren voor de ochtend klaarleggen en naar bed.
